παρενυφαίνω

Α [ενυφαίνω]

υφαίνω κάτι ανάμεσα, ενυφαίνω («ἡ φύσις τὸ νεῡρον διαξάνασα πανταχόθεν εἰς πολλὰς ἴνας ἐπ' εὐθείας παρενύφανεν οὕτω τὴν σάρκα ὡς κρόκην στήμονι», Αλέξ. Αφρ.).